การอ่านนวนิยาย

ความแปลกใหม่อีกอย่างเกี่ยวข้องกับการวัดในชุดการทดสอบ: พวกเขาดำเนินการโดยใช้ "SweepMe!" ที่เป็นนวัตกรรมใหม่เท่านั้น ซอฟต์แวร์การวัดซึ่งพัฒนาโดย IAPP / cfaed start-up ที่มีชื่อเดียวกัน เรื่องราวนี้เริ่มต้นขึ้นเมื่อไม่กี่ปีมานี้ในปี 2015 นักวิทยาศาสตร์ cfaed สองคน ซึ่งเป็นทั้งผู้เชี่ยวชาญในสาขาอิเล็กทรอนิกส์ออร์แกนิก กำลังเดินทางไปร่วมการประชุมในบราซิล ซึ่งรวมการนั่งรถบัสยาวไปยังสถานที่จัดงาน Porto de Galinhas มีเวลามากมายที่จะพูดคุย และมันก็เกิดขึ้นที่หนึ่งในสองคน - ศาสตราจารย์ Stefan Mannsfeld (ประธานอุปกรณ์อินทรีย์, cfaed / IAPP) - แบ่งปันแนวคิดกับอีกคนหนึ่ง - ดร. Axel Fischer (ประธานของ Organic Semiconductors, IAPP) ที่ทำให้เขายุ่งอยู่พักหนึ่งแล้ว: การรวมกันของไดโอดเปล่งแสงอินทรีย์ (OLED) ทั่วไปกับชั้นฉนวนจะต้องส่งผลให้เกิดหน่วยเก็บข้อมูลเนื่องจากผลกระทบทางกายภาพเฉพาะของวัสดุที่ใช้ ซึ่งสามารถเขียนและอ่านค่าโดยใช้ทั้งแสงและสัญญาณไฟฟ้า : การใช้เทคโนโลยี OLED อย่างไม่เหมาะสม เมื่อปรากฎว่า ทั้งสองเป็นคู่ที่เหมาะสมกันอย่างยิ่ง ดร. ฟิสเชอร์ยืนยันว่าเทคโนโลยีและประสบการณ์ที่จำเป็นมีอยู่แล้วที่ IAPP ดังนั้นการตรวจสอบแนวคิดนี้จึงเป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้น Yichu Zheng ที่เก้าอี้ของ Prof. Mannsfeld เป็นผู้สมัครที่เหมาะสมที่จะอุทิศวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาเอกของเธอในหัวข้อนี้ จัดเก็บและอ่านหนังสือ นวนิยาย ด้วยแสงและไฟฟ้า ผลงานนี้มีวางจำหน่ายแล้วและเพิ่งได้รับการตีพิมพ์ในวารสารAdvanced Functional Materials. นักวิทยาศาสตร์อธิบายประเภทใหม่ของหน่วยความจำแบบคาปาซิทีฟอินทรีย์ที่ตั้งโปรแกรมได้ ซึ่งเป็นการผสมระหว่าง OLED และตัวเก็บประจุ MOS (MOS = สารกึ่งตัวนำออกไซด์ของโลหะ) หน่วยเก็บข้อมูลที่เรียกว่า "pinMOS" เป็นเมมคาปาซิเตอร์ที่ไม่ลบเลือนซึ่งมีความสามารถในการทำซ้ำและทำซ้ำได้สูง คุณสมบัติพิเศษคือ pinMOS สามารถจัดเก็บได้หลายสถานะ เนื่องจากสามารถเพิ่มหรือลบค่าใช้จ่ายได้ในจำนวนที่ควบคุมได้ คุณลักษณะที่น่าสนใจอีกประการหนึ่งคือหน่วยความจำที่ใช้ไดโอดอย่างง่ายนี้สามารถเขียนและอ่านได้ทั้งทางไฟฟ้าและทางแสง ปัจจุบัน สามารถลบการอ่าน-เขียนได้มากกว่า 104 รอบตลอดอายุการใช้งาน และสามารถรักษาสถานะหน่วยความจำและแยกความแตกต่างได้ตลอด 24 ชั่วโมง ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าหลักการของหน่วยความจำ pinMOS ในฐานะสื่อจัดเก็บข้อมูลแบบคาปาซิทีฟที่เชื่อถือได้มีแนวโน้มว่าจะนำไปใช้งานในอนาคตในวงจรอิเล็กทรอนิกส์และโทนิค เช่น คอมพิวเตอร์นิวโรมอร์ฟิกหรือระบบจัดเก็บข้อมูลภาพ ผู้เขียนร่วมของ Weierstraß Institute Berlin (WIAS) สามารถมีส่วนร่วมในการตีความกลไกการทำงานได้อย่างแม่นยำโดยทำการจำลองการแพร่กระจายแบบดริฟท์ หน่วยความจำไดโอด-คาปาซิเตอร์ถูกนำเสนอครั้งแรกในปี 1952 โดย Arthur W. Holt ในการประชุม ACM ในแคนาดา แต่ตอนนี้แนวคิดนี้ได้รับการฟื้นฟูโดยการใช้สารกึ่งตัวนำอินทรีย์ เนื่องจากฟังก์ชันทั้งหมดของการเชื่อมต่อไดโอดและตัวเก็บประจุแบบแยกส่วนสามารถ รวมอยู่ในเซลล์หน่วยความจำเดียว