โรคหอบหืดเชื่อมโยงกับเขม่าจากรถบรรทุกดีเซลในบรองซ์

ในระหว่างการศึกษา อาการหอบหืดโดยเฉพาะอย่างยิ่งการหายใจดังเสียงฮืด ๆ เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าในเด็กนักเรียนชั้นประถมในวันที่การจราจรคับคั่ง เนื่องจากมีเด็กจำนวนมากไปโรงเรียนใกล้กับเส้นทางรถบรรทุกที่พลุกพล่านเนื่องจากการตัดสินใจใช้ที่ดินในอดีต South Bronx มีอัตราการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลโรคหอบหืดสูงที่สุดในนิวยอร์กซิตี้ และการสำรวจโรคหอบหืดในเมืองล่าสุดในเขต Hunts Point ของ South Bronx พบว่าอัตราความชุกของโรคหอบหืดในโรงเรียนประถมอยู่ที่ 21 เปอร์เซ็นต์ถึง 23 เปอร์เซ็นต์ South Bronx ล้อมรอบด้วยทางหลวงสายหลักหลายสาย ได้แก่ Interstates 95, 87, 278 และ 895 ที่ Hunts Point Market เพียงแห่งเดียว มีรถบรรทุกเข้าและออกประมาณ 12,000 คันต่อวัน การศึกษานี้เป็นความร่วมมือของ NYU School of Medicine, Robert F. Wagner Graduate School of Public Service และกลุ่มชุมชน 4 กลุ่ม ได้แก่ The Point Community Development Corporation, Sports Foundation, Inc., We Stay/Nos Quedamos, Inc. และ กระทรวงเยาวชนเพื่อสันติภาพและความยุติธรรม Inc. สนับสนุนโดยสมาชิกสภาคองเกรส Jose E. Serrano จุดมุ่งหมายของการศึกษาคือเพื่อตรวจสอบผลกระทบของการปล่อยก๊าซอุตสาหกรรมต่อคุณภาพอากาศและเพื่อกำหนดนโยบายริเริ่ม Serrano สนับสนุนการแถลงข่าวในวันนี้ซึ่งมีการหารือเกี่ยวกับข้อค้นพบ ในส่วนหนึ่งของการสอบสวน ทีมงานของ NYU ได้ส่งห้องปฏิบัติการรถตู้เคลื่อนที่เพื่อประเมินระดับมลพิษที่ระดับพื้นดิน และดำเนินการ "Backpack Study" เพื่อตรวจสอบความเข้มข้นของคาร์บอนที่ได้จากตัวอย่างอากาศที่รวบรวมโดยนักเรียนที่เดินทาง การค้นพบนี้แสดงให้เห็นว่ามลพิษทางอากาศที่มีความเข้มข้นสูงทำให้ปัญหาโรคหอบหืดในเด็กนักเรียนชั้นประถมศึกษาในเซาท์บรองซ์แย่ลง โรงเรียนในการศึกษา ได้แก่ PS 154, MS 302, CS 152 และ MS 201 มีการติดตามเด็กประถมสิบคนที่เป็นโรคหอบหืดจากแต่ละโรงเรียนจากสี่โรงเรียนเป็นเวลาหนึ่งเดือน ข้อมูลอาการทางระบบทางเดินหายใจ การทำงานของปอด รูปแบบกิจกรรม ตลอดจนการสัมผัสมลพิษทางอากาศส่วนบุคคลถูกรวบรวมในเวลาเดียวกัน จากการศึกษาพบว่าในบรรดาเด็กทั้งหมด รถบรรทุก การสัมผัสฝุ่นละอองขนาดเล็กกว่า 2.5 ไมครอน (PM2.5) เฉลี่ยต่อวันอยู่ที่ 20 ถึง 50 ไมโครกรัมต่อลูกบาศก์เมตร นอกจากนี้ ขีดจำกัดรายวันของสำนักงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อมที่เสนอคือ 35 ไมโครกรัมต่อลูกบาศก์เมตร เกินประมาณหนึ่งในสามของวันศึกษา มีเพียงประมาณร้อยละ 10 ของมวลอนุภาคขนาดเล็กทั้งหมดเท่านั้นที่เป็นเขม่าดีเซล แต่ส่วนนี้มีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับผลเสียต่อสุขภาพของเด็กมากที่สุด อนุภาคขนาดเล็กกว่า 2.5 ไมครอน (เส้นผมคนเราหนา 100 ไมครอน) มีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับโรคปอดและหัวใจ EPA ได้ควบคุม PM2.5 ตั้งแต่ปี 1997 โดยจำกัดการสัมผัสโดยเฉลี่ยของแต่ละคนต่อปีไว้ที่ไม่เกิน 15 ไมโครกรัมต่อลูกบาศก์เมตร การศึกษาอื่น ๆ แสดงให้เห็นว่าผู้ที่อาศัยอยู่ใกล้ทางหลวงมีอัตราการเกิดโรคหอบหืดสูงกว่า แต่นักวิจัยไม่ได้วัดระดับมลพิษทางอากาศจากการจราจรที่บุคคลกำลังเผชิญอยู่ George Thurston, Sc.D., Associate Professor กล่าวว่า "เราเข้าไปตรวจวัดความเสี่ยงส่วนบุคคลต่อมลพิษจากการจราจร ซึ่งไม่เคยมีใครทำมาก่อน ผลลัพธ์ของเรายืนยันว่าอนุภาคเขม่าดีเซลในมลพิษทางอากาศเป็นสาเหตุของโรคหอบหืดกำเริบในเด็ก" George Thurston, Sc.D., รองศาสตราจารย์กล่าว เวชศาสตร์สิ่งแวดล้อมแห่ง NYU School of Medicine ซึ่งเป็นหนึ่งในนักวิจัยหลักของการศึกษา มลพิษทางอากาศประเภทหลักที่เกี่ยวข้องกับอาการของโรคหอบหืดคือธาตุคาร์บอน คาร์บอนชนิดนี้เรียกว่า เขม่าดำ พบในไอเสียดีเซลและเป็นส่วนประกอบของฝุ่นละอองในมลพิษที่มีขนาดเล็กกว่า 2.5 ไมครอน คาร์บอนชนิดนี้ถูกอ้างถึงว่าเป็นสาเหตุของโรคหอบหืดในการศึกษาการสัมผัสแบบควบคุมอื่น ๆ ในห้องปฏิบัติการ การตัดสินใจใช้ที่ดินในอดีตทำให้เด็กนักเรียนอยู่ใกล้กับทางหลวง เส้นทางรถบรรทุก พื้นที่ใช้ที่ดินอุตสาหกรรม และอันตรายต่อสิ่งแวดล้อมอื่นๆ ความเข้มข้นแบบจำลองของอนุภาคที่เกี่ยวข้องกับการจราจรและออกไซด์ของไนโตรเจนสูงกว่าบริเวณทางหลวง South Bronx สองถึงห้าเท่าเมื่อเทียบกับส่วนอื่นๆ ของ South Bronx ประมาณหนึ่งในห้าของนักเรียนชั้นเตรียมอนุบาลถึงเกรด 8 ทั้งหมดในเซาท์บรองซ์เข้าเรียนในโรงเรียนที่อยู่ห่างจากทางหลวงสายหลักไม่ถึงสองช่วงตึก