วัยรุ่นที่ตั้งครรภ์

การศึกษาเมื่อเร็วๆ นี้โดยนักวิจัยจากศูนย์โภชนาการมนุษย์ที่โรงเรียนสาธารณสุขบลูมเบิร์กของจอห์น ฮอปกินส์ เป็นผลการศึกษาชิ้นแรกที่ศึกษาผลกระทบของการคลอดบุตรก่อนวัยอันควรต่อการดูดซึมแคลเซียมในวัยรุ่น การศึกษาที่ดำเนินการกับกลุ่มวัยรุ่นอายุ 13 ถึง 18 ปีในเมืองบัลติมอร์ รัฐแมริแลนด์ แสดงให้เห็นว่า 1 ใน 3 ของคุณแม่ยังสาวเหล่านี้มีมวลกระดูกที่ตรงตามคำจำกัดความของโรคกระดูกพรุนหรือโรคกระดูกพรุน (ภาวะที่นำไปสู่โรคกระดูกพรุน) หลังจากตั้งครรภ์ได้ไม่นาน . ผลการศึกษาปรากฏในฉบับเดือนธันวาคม 2546 ของ American Journal of Clinical Nutrition "วัยรุ่นมีโอกาสในการสร้างมวลกระดูกที่แคบ และความต้องการที่เพิ่มขึ้นของการตั้งครรภ์หมายความว่าแม่และลูกในท้องต้องแข่งขันกันเพื่อแคลเซียม" Kimberly O'Brien, PhD, หัวหน้านักวิจัยของการศึกษาอธิบาย "การศึกษาของเราแสดงให้เห็นว่าการตั้งครรภ์ใน วัยรุ่น อาจลดความสามารถของเด็กผู้หญิงในการเข้าถึงการเจริญเติบโตของกระดูกที่เหมาะสม และเธออาจต้องบริโภคแคลเซียมมากกว่าที่แนะนำในปัจจุบันเพื่อชดเชยการสูญเสียมวลกระดูก" ดร. โอไบรอัน ซึ่งเป็นรองศาสตราจารย์กล่าวเสริม ศูนย์โภชนาการมนุษย์ของโรงเรียนและกรมอนามัยระหว่างประเทศ ดร. โอไบรอัน ผู้เชี่ยวชาญในการศึกษาเมแทบอลิซึมของแร่ธาตุในประชากรที่มีความต้องการทางโภชนาการเพิ่มขึ้น ใช้เทคโนโลยีไอโซโทปเสถียรเพื่อเปรียบเทียบอัตราการดูดซึมแคลเซียมในช่วงตั้งครรภ์ไตรมาสที่ 3 ของเด็กหญิงกับช่วงต้นหลังคลอด การดูดซึมแคลเซียมเพิ่มขึ้นกว่าเท่าตัวในไตรมาสที่ 3 ซึ่งเทียบได้กับข้อมูลที่มีอยู่สำหรับผู้ใหญ่ที่ตั้งครรภ์ อย่างไรก็ตาม ไม่เหมือนกับผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่ เด็กผู้หญิงจะต้องมีมวลกระดูกทั้งหมดถึงสี่สิบเปอร์เซ็นต์ในช่วงวัยรุ่น เด็กผู้หญิงที่กินแคลเซียมมากในระหว่างตั้งครรภ์จะสูญเสียมวลกระดูกน้อยกว่าเมื่อทดสอบหลังคลอดมากกว่าผู้หญิงที่กินแคลเซียมน้อยหรือได้รับแคลเซียมเฉลี่ย การศึกษาที่เกี่ยวข้องโดยกลุ่มวิจัยนี้ยังพบว่าการบริโภคแคลเซียมต่ำจะจำกัดการเติบโตของกระดูกของทารกในครรภ์ในวัยรุ่นที่ตั้งครรภ์ นักวิจัยกล่าวว่าจำเป็นต้องมีการศึกษาเพิ่มเติมเพื่อหาผลกระทบระยะยาวของการตั้งครรภ์ก่อนวัยอันควรและการให้นมบุตรต่อความสามารถของเด็กผู้หญิงในการไปถึงมวลกระดูกสูงสุด การศึกษานี้ถือเป็นขั้นตอนแรกที่สำคัญอย่างยิ่งต่อคำแนะนำใหม่เพื่อให้แน่ใจว่าเด็กผู้หญิงจะได้รับแคลเซียมอย่างเพียงพอเพื่อป้องกันหรือลดการสูญเสียและป้องกันผลเสียในระยะยาวต่อการเติบโตของกระดูก ดร. โอไบรอันกล่าว