ให้ความรู้เกี่ยวกับแมงมุมปู

ศาสตราจารย์ Elke Buschbeck จากวิทยาลัยศิลปศาสตร์และวิทยาศาสตร์แห่ง UC และผู้ร่วมวิจัยศึกษาเซลล์รับแสงในสายตาของแมงมุมกระโดดตัวหนา ซึ่งเป็นสัตว์นักล่าแปดขาตัวจิ๋วที่พบได้ทั่วอเมริกาเหนือ นักล่าตัวน้อยอาศัยวิสัยทัศน์ที่เฉียบแหลมในการสะกดรอยตามเหยื่อ แต่นักวิจัยพบว่าแมงมุมที่ไม่ได้รับอาหารจะเริ่มสูญเสียตัวรับแสงที่ทำให้พวกมันมีสายตาที่ดี การค้นพบของพวกเขาสามารถปรับปรุงความเข้าใจของเราเกี่ยวกับบทบาทของโภชนาการในปัญหาการมองเห็นที่เกี่ยวข้องกับอายุ เช่น จอประสาทตาเสื่อม การศึกษาได้รับการตีพิมพ์ในวารสารVision Research การค้นพบนี้เกิดขึ้นโดยความบังเอิญขณะตรวจดูดวงตาของแมงมุมกระโดดตัวหนาที่จับได้ในป่าโดยใช้เครื่องตรวจตาที่สั่งทำขึ้นเองในห้องปฏิบัติการของเธอ ซึ่งสามารถถ่ายภาพเรตินาของแมลงและแมงมุมได้ พวกเขาพบจุดดำบนเซลล์รับแสงของแมงมุมบางตัว ซึ่งบ่งบอกว่าพวกมันเสื่อมลงในช่วงชีวิตหรือการพัฒนาของมัน Buschbeck กล่าวว่า "คุณสามารถบอกได้จากการมองดูว่าเซลล์รับแสงบางส่วนตายไปแล้ว" "แต่เซลล์รับแสงเสื่อมจริงหรือ" Shubham Rathore นักศึกษาปริญญาเอกของ UC ถาม “หรือว่าพวกมันถูกฟอกขาวโดยวิธีที่เราทดลอง?” Rathore หันไปใช้กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนเพื่อยืนยันว่าเซลล์กำลังจะตายจริงๆ การศึกษาชี้ให้เห็นว่าแมงมุมกระโดดเป็นแบบจำลองที่น่าสนใจในการศึกษาสุขภาพของจอประสาทตาและเซลล์ประสาท โภชนาการที่ไม่ดีเป็นสาเหตุหรือไม่? เพื่อทดสอบสมมติฐานของพวกเขา มิแรนดา แบรฟฟอร์ดและจอห์น โกเต้ ทั้งคู่จบการศึกษาจาก UC ได้ศึกษาแมงมุมที่เลี้ยงไว้ 2 กลุ่ม กลุ่มหนึ่งให้อาหารตามปกติโดยไม่จำกัด และอีกกลุ่มหนึ่งได้รับอาหารครึ่งหนึ่ง ในกลุ่มที่ไม่ได้รับอาหาร แมงมุมปู จะสูญเสียเซลล์รับแสงมากขึ้น โดยเฉพาะในส่วนของเรตินาที่มีความหนาแน่นมากที่สุด Buschbeck กล่าวว่า "มันทำงานได้เทียบเท่ากับ macula ในดวงตาของเรา นั่นคือส่วนของดวงตาที่ประมวลผลข้อมูลภาพตรงหน้าคุณ Buschbeck กล่าวว่า "ตัวรับแสงมีราคาแพงมาก เป็นการยากที่จะรักษาความต้องการด้านพลังงานให้ทัน" "ถ้าคุณขาดสารอาหาร ระบบจะล้มเหลว" ความเสื่อมของจอประสาทตาส่งผลกระทบต่อผู้คนประมาณ 20 ล้านคนในสหรัฐอเมริกา เป็นสาเหตุที่พบบ่อยที่สุดของการสูญเสียการมองเห็นที่เกี่ยวข้องกับอายุและไม่มีทางรักษาได้ “สิ่งที่น่าสนใจคือความเสื่อมของจอประสาทตาในมนุษย์ยังมีหลักฐานเชื่อมโยงกับกระบวนการเมแทบอลิซึมและความยากลำบากในการส่งพลังงาน” บุชเบคกล่าว Rathore และ Buschbeck กล่าวว่าพวกเขาต้องการดูว่าการเสื่อมเริ่มขึ้นในเนื้อเยื่อสนับสนุนรอบๆ ตัวรับแสงหรือไม่ และสารอาหารชนิดใดที่สนับสนุนสุขภาพการมองเห็นที่ดีเป็นพิเศษ ผู้เขียนอาวุโสในการศึกษา Annette Stowasser ผู้ช่วยศาสตราจารย์แห่งวิทยาลัยศิลปะและวิทยาศาสตร์แห่ง UC กล่าวว่ายังเร็วเกินไปที่จะเปรียบเทียบโดยตรงระหว่างความบกพร่องทางการมองเห็นในแมงมุมและคน Stowasser กล่าวว่า "เพื่อให้สามารถพูดได้ว่าสิ่งนี้อาจช่วยรักษาคนได้อย่างไร การศึกษาที่ออกแบบอย่างรอบคอบก่อนอื่นจะต้องแยกแยะว่าสารอาหารใดบ้างที่เกี่ยวข้อง ซึ่งอาจขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมและปัจจัยอื่นๆ" Stowasser กล่าว "อย่างไรก็ตาม การขาดสารอาหารนั้นสามารถมีผลกระทบที่แสดงออกมา ซึ่งบ่งชี้ถึงความสำคัญของการใส่ใจอย่างใกล้ชิดกับผลกระทบของสารอาหาร" เธอกล่าว ผู้เขียนร่วม Nathan Morehouse เป็นผู้อำนวยการของ UC's Institute for Research in Sensing และได้ศึกษาวิสัยทัศน์ของแมงมุมกระโดดทั่วโลก "จะไม่แปลกไปหรือถ้าความก้าวหน้าในการรักษาจอประสาทตาเสื่อมสำหรับมนุษย์ได้รับแรงบันดาลใจจากงานแมงมุมกระโดดที่พบได้ทั่วไปตามสวนหลังบ้านทั่วสหรัฐอเมริกา" Morehouse รองศาสตราจารย์ด้านวิทยาศาสตร์ชีวภาพกล่าว "บางครั้งคำตอบของปัญหาที่ท้าทายอาจมาจากสถานที่ที่คาดไม่ถึง" เขากล่าว